sen yoksun ki...
sensizlik ise sanki yalınayak parmakucu yürüyüşlerle heran arkamda, sanki hep benimle...
bir çocuğun en sevdiği oyuncağı elinden alınmış gibi bir garibim bu aralar...
büyüdüm aslında kocaman bir kız çocuğuyum, farkındayım...
ama eskisi gibi değilim şimdilerde...
her yağmur damlasının toprağa kavuştuğu anda yeniden buğulanıyor gözlerim...
ve farklı duygularla anımsıyorum seni...
seni...
kendimi...
aslında bizi özlüyorum...
bencil değilim senin gibi, gururumun arkasına saklanmadan özlemimi anlatabiliyorum sayfalarca...
ve paylaşabiliyorum duygularımı, anlatabiliyorum beni hiç tanımayan insanlara.
bir sana anlatamadığıma yanıyorum, senin beni anlamayışına....
ben seni sevmeyi bile hakkettiğince beceremediğimi düşünüp üzülürken,
sen bana neler yaptın, neler yaşattın...
ahh bir anlayabilsen...
büyüdüğümü farkına varacak kadar iyi öğrendim ben nefreti...
sendin öğreten...
ama artık biliyorum...
aslında nefretim bile sevgimden, sana olan zafımdan, zayıflığımdan...
tüm nefret ediyorum deyişlerim ise güçlü görünmek için ardına saklandığım büyük bir yalan...
ama...
seneler sonra bile anımsıyorsam o yağmurlarda seni hala.
ıslanıyorsa kirpiklerim içim sızlayarak...
dualar edebiliyorsam bensiz biryerlerde mutlu olabilmen için...
ve artık sana olan sevgim nefretime karşı duracak kadar canımı acıtıyorsa...
anla artık seni ne çok özledim....
Anasayfa 
![[ChatlaK]](https://2img.net/u/3213/17/35/20/avatars/gallery/images11.jpg)
